تأثیر روش های مختلف آموزش فعالیت بدنی در کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن

مقدمه: با توجه به روند روز افزون چاقی و تأثیر کاهش فعالیت بدنی در افزایش بروز اضافه وزن کودکان و نوجوانان و محدودیت خانواده­ها برای رفت و آمد و شرکت فرزندان در کلاس­های ورزش، دست ­ یابی به شیوه مناسب ارایه آموزش فعالیت بدنی در منزل ضروری به­نظر می­رسد. مواد و روش­ها: این مطالعه مداخله­ای غیر دارویی، به مدت شش ماه از اردیبهشت تا آبان 1386 در بین 105 نفر از کودکان و نوجوانان 18-6 ساله مبتلا به چاقی که به­طور تصادفی در سه گروه 35 نفری قرار گرفتند انجام شد. تغذیه و رفتار درمانی در همه گروه­ها به­صورت یکسان ارایه گردید ولی آموزش فعالیت فیزیکی در گروه اول به­صورت شرکت در کلاس­های آموزش فعالیت فیزیکی 2 بار در هفته، در گروه دوم با در اختیار قرار دادن cd آموزشی و در گروه سوم آموزش ب ه­ صورت چهره به چهره انجام شد. قبل و بعد از مداخله شاخص­های آنتروپومتریک اندازه­گیری و ثبت شد. نتایج: میانگین نمایه توده بدنی (bmi) در افراد شرکت­کننده در کلاس­های فعالیت فیزیکی و گروه تحت آموزش با cd ، بعد از مداخله به­طور معناداری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته بود ولی اختلاف معناداری بین سه روش مختلف آموزش فعالیت بدنی مشاهده نشد. نتیجه ­ گیری: یافته­ها نشان داد روش آموزش با cd نیز در کاهش bmi کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقی به اندازه شیوه آموزش چهره به چهره و شرکت در کلاس فعالیت بدنی، تأثیرگذار است. تعمیم این قبیل مداخلات می­تواند در سطح جامعه مؤثر باشد.